# 12 Lobo Silva Alex Sandro

[Mateys]

Porównajcie to sobie z kompilacjami z sezonów 15-16 i 16-17, czyli zanim Allegri urobił go po swojemu. Zupełnie inny poziom dynamiki, entuzjazmu i umiejętności. To jest pierwszy i naczelny przykład na to, że zawodnicy w Juve grają dobrze, dopóki pamiętają nauki z poprzedniej drużyny. Kiedy wpompuje im się biało-czarne DNA w krew, stają się bezużyteczni.

[Michael_M]

Porównajcie to sobie z kompilacjami z sezonów 15-16 i 16-17, czyli zanim Allegri urobił go po swojemu. Zupełnie inny poziom dynamiki, entuzjazmu i umiejętności. To jest pierwszy i naczelny przykład na to, że zawodnicy w Juve grają dobrze, dopóki pamiętają nauki z poprzedniej drużyny. Kiedy wpompuje im się biało-czarne DNA w krew, stają się bezużyteczni.

Zobacz sobie pierwsze 3 mecze Vlahovicia u nas. Człowiek nie może uwierzyć że to ten sam chłopak. Generalnie argument który podnosisz to święta prawda.

[Baczu]

To jeszcze nic.
Porównajcie sobie Chiesę z Euro 2020 i jego występy pod okiem <brzydkie słowo ( ͡° ͜ʖ ͡°)> do czasu feralnej kontuzji w styczniu.
A przypominam, że mistrzowski turniej na którym Fede był absolutnym walcem, a początek współpracy z Allegrim dzieli zaledwie kilka tygodni.
Ten człowiek to nowotwór futbolu i nawet Interowi nie życzę takiego trenera, bo to by oznaczało że przynajmniej dwa razy w roku, podczas pojedynków z nami, będziemy musieli serwowane przez niego łajno ponownie.

[Mateys]

Tych przykładów jest więcej, ale dla mnie Sandro zawsze będzie tym pierwszym, po którym widać było potężny regres, z każdym kolejnym rokiem współpracy z Allegrim.

[Maly]

Sandro jest o tyle wyjątkowy, że wyjątkowo długo grał dobrze pod jego magiczną ręką. Zazwyczaj dobra forma z poprzedniego klubu trwa kilka meczów a nie sezon czy dwa.

[Mateys]

Bo też Allegri AD 2015 to nieco inny, mniej inwazyjny i zakochany we własnych doktrynach trener. Wraz z sukcesami przyszło wybujałe ego i chęć formowania futbolowego świata według swojego widzimisię.

[B@rt]

Allegri Allegrim, ale ani Sarri ani Pirlo nie potrafili z niego już nic wykrzesać. Jak raz pochłonęła go totalna przeciętność, tak w niej pozostał i trener nie robił mu już różnicy. Piłkarz - trup i jeden z kuriozalnych przykładów bałaganu, który panuje w klubie. Boiskowy sabotażysta niechciany przez włodarzy klubu, który dzięki Maxowi dostał jeszcze rok kontraktu i który będzie dla niego ważnym ogniwem, niezależnie od tego, ile razy się skompromituje. W końcu doświadczenie zawsze górą, nawet jeśli zawala mecz.