Flaga Polski powinna być po prawej stronie. Ma pierwszeństwo przed każdą inną flagą. Cytując GW: "Po układzie flag poznam, w jakim jestem kraju". A więc jesteśmy w kraju Unia Europejskamadmo pisze: Pytanie brzmi - co na tym zdjęciu jest nie tak jak być powinno?
Ciekawe, czy to tylko przypadek lub niefortunna wpadka?
Warto wspomnieć, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji opublikowało szczegółową instrukcję ten temat: "Zasady eksponowania flagi Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w siedzibach polskich urzędów". Instrukcja jasno mówi, iż: "Flaga Unii, będąc flagą organizacyjną, nie może być stosowana jako równorzędny znak z flagą państwową Rzeczypospolitej Polskiej. Państwa stowarzyszone używają gwieździstej flagi wyłącznie jako znaku drugorzędnego i tylko w tym charakterze może być ona stosowana w Polsce. A zatem flaga Unii może być eksponowana obok flagi polskiej wyłącznie na drugim miejscu, tj. na lewo od flagi polskiej. Pierwszym miejscem jest bowiem zawsze strona po prawej ręce stojącego z flagą od strony budynku. Jest to zasada heraldyczna, przeniesiona do protokołu flagowego, zgodnie z którą prawą stronę tarczy herbowej określa się z pozycji trzymającego ją niegdyś rycerza, a więc są to strony odwrotne dla patrzącego zarówno na tarczę herbu, jak i na usytuowanie flagi".Karowiew pisze:Flaga Polski powinna być po prawej stronie. Ma pierwszeństwo przed każdą inną flagą. Cytując GW: "Po układzie flag poznam, w jakim jestem kraju". A więc jesteśmy w kraju Unia Europejska
Dobry tekst. Iwona Katarasińska-Śledzińska to była członkini PZPR i mogłaby już z tego powodu nie otwierać buzi tymi swoimi głupotami. Jednak obłuda tej kobiety jest spora. Zawsze zarzuca innym zamachy na wolność, ale w 68 roku była jedną z bojowniczek kampanii antysemickiej w PZPR i to wystawa tej pani POlityk jak najgorszą laurkę.madmo pisze: W tym temacie polecam wpis, który przeczytałem dzisiaj na jednym z blogów w www.salon24.pl - bardzo celna obserwacja.
Sam mam żydowskie pochodzenie i teoretycznie takie sensacje powinny wywołać we mnie wyjątkowe wręcz obrzydzenie.Karowiew pisze:Dobry tekst. Iwona Katarasińska-Śledzińska to była członkini PZPR i mogłaby już z tego powodu nie otwierać buzi tymi swoimi głupotami. Jednak obłuda tej kobiety jest spora. Zawsze zarzuca innym zamachy na wolność, ale w 68 roku była jedną z bojowniczek kampanii antysemickiej w PZPR i to wystawa tej pani POlityk jak najgorszą laurkę.madmo pisze: W tym temacie polecam wpis, który przeczytałem dzisiaj na jednym z blogów w www.salon24.pl - bardzo celna obserwacja.
Jeszcze jako polityk UW Śledzińska-Katarasińska miała zostać ministrem kultury w rządzie Jerzego Buzka. Sprzeciwił się temu AWS, zarzucając jej antysemickie publikacje w 1968 r. Śledzińska pracowała wtedy w „Głosie Robotniczym”, organie łódzkiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR. W czasie marcowej nagonki antysemickiej napisała kilka tekstów popierających antysyjonistyczną politykę władz. – 30 lat temu ukazywały się artykuły, przyznaję, podłe i głupie, sygnowane moim nazwiskiem – mówiła wówczas.: http://www.rp.pl/artykul/100357.html
Nie ma to jak POlityk :lol:
Uff...Azrael pisze: Mimo wszystko postępowanie wg schematu "dajcie mi człowieka, a znajdę na niego paragraf" jest dla mnie jeszcze bardziej obłudne.
Pobawię się trochę Twoim dyskursem. Rozumiem, że wyłuszczone przez Ciebie zmiany to zmiany na lepsze. Zobaczmy zatem egzemplifikację. Były zły PZPR-owiec zmienia się w nobliwego PIS-owca, obłudny antysemita w szlachetnego PO-owca... Czy zmianą na lepsze są również metamorfozy z mieszkańca wsi na "mieszczucha"? Można byłoby zarzucić, że obrażasz ludzi mieszkających na wsi, uważając ich za gorszychAzrael pisze: Dziś w SLD jest kilka byłych zakonnic, ministrantów (a nawet prawie-księży), w PSL znajdzie się kilku mieszczuchów, w PO byłych antysemitów, a w PiS byłych członków PZPR. Co z tego wszystkiego wynika? Ano tylko tyle, że ludzie się potrafią zmieniać i wbrew temu co sądzą postaci takie jak bKarowiew, potrafią się zmieniać także na lepsze...
. To tak żartem oczywiście.Dobrze, że Ty Azraelu wiesz co sądzi Karowiew. Zawsze podziwiałem ludzi z taką niezwykłą umiejętnością. Czytasz w moich myślach? Dar proroczy? Rodzaj Wernyhory?Azrael pisze: Ano tylko tyle, że ludzie się potrafią zmieniać i wbrew temu co sądzą postaci takie jak Karowiew, potrafią się zmieniać także na lepsze...
Argumentum ad personam radzę sobie odpuścić, ponieważ jak to się mówi, jest to niezbyt grzeczne. Nie przystoi też ludziom w naszym wieku. EOTNiestety nie za bardzo rozumiem znaczenia słów "dyskurs" i "egzemplifikacja", ale od czego jest przyjaciółka wyszukiwarka...Karowiew pisze:Pobawię się trochę Twoim dyskursem. Rozumiem, że wyłuszczone przez Ciebie zmiany to zmiany na lepsze. Zobaczmy zatem egzemplifikację. Były zły PZPR-owiec zmienia się w nobliwego PIS-owca, obłudny antysemita w szlachetnego PO-owca... Czy zmianą na lepsze są również metamorfozy z mieszkańca wsi na "mieszczucha"? Można byłoby zarzucić, że obrażasz ludzi mieszkających na wsi, uważając ich za gorszych. To tak żartem oczywiście.
Czytam tylko to co napisałeś. Najpierw składam literki w słowa, potem z tych słów (nieudolnie jak widać) próbuję zbudować jakąś logiczną całość. Oto cała tajemnica jasnowidztwa...Karowiew pisze:Dobrze, że Ty Azraelu wiesz co sądzi Karowiew. Zawsze podziwiałem ludzi z taką niezwykłą umiejętnością. Czytasz w moich myślach? Dar proroczy? Rodzaj Wernyhory?
A tak poważnie, to Cię przepraszam jeśli poczułeś się urażony. Rano gdy pisałem swój poprzedni post - wstyd się przyznać - ale byłem jeszcze mocno nietrzeźwy po wczorajszym wieczorze... :roll:Karowiew pisze:Argumentum ad personam radzę sobie odpuścić, ponieważ jak to się mówi, jest to niezbyt grzeczne. Nie przystoi też ludziom w naszym wieku. EOT
Osoby publiczne, a szczególnie politycy, muszą się liczyć z tym, że ich życiowe wybory będą oceniane przez wszystkich i ja nie widzę w tym nic dziwnego czy niestosownego. Tak samo, jeżeli ktoś miał wpływ na kształtowanie losów kraju i ludzi w nim żyjących w niedawnej przeszłości, to nie rozumiem, dlaczego nie można oceniać go już teraz? Ponoć prawdziwa cnota krytyki się nie boi.Azrael pisze:Moim zdaniem historię powinni oceniać tylko historycy i to najlepiej po śmierci osób, których ta historia dotyczy.
A mnie to właśnie razi. Co mnie obchodzi co i gdzie wkładał Monice Lewinsky Bill Clinton, gdy oboje mięli na to ochotę, co mnie to obchodzi co wyprawiała 40 lat temu ta czy inna pani posłanka, czy wreszcie co mnie to interesuje czy Przemysław Gosiewski tudzież Ludwig Dorn jest przykładnym mężem-katolikiem, czy drugi raz się ożenił i czy płaci sumiennie alimenty. Bardziej mi się kojarzy to z "Pudelkiem", a nie poważnym dziennikarstwem politycznym. Takie stawianie spraw budzi mój sprzeciw.madmo pisze:Osoby publiczne, a szczególnie politycy, muszą się liczyć z tym, że ich życiowe wybory będą oceniane przez wszystkich i ja nie widzę w tym nic dziwnego czy niestosownego. Tak samo, jeżeli ktoś miał wpływ na kształtowanie losów kraju i ludzi w nim żyjących w niedawnej przeszłości, to nie rozumiem, dlaczego nie można oceniać go już teraz? Ponoć prawdziwa cnota krytyki się nie boi.
Mój Drogi Kolego, mylisz dwie kwestie. W przypadku ww. pana my nie mówimy o tym, co ten pan napisał do gazety tuż po studiach w swojej pierwszej pracy, tu nie chodzi o to, że np. zdradzał żonę albo nawet popalał "trawkę" w młodości, bo na to nie ma żadnych paragrafów, a nawet gdyby były to dawno by się przedawniły. Demjaniuk - z tego co zrozumiałem - jest oskarżony o wyjątkowo obrzydliwe przestępstwo, a to duża różnica. To nie kwestia oceny historycznej danej postaci, to przecież kwestia oceny jego postępowania przez sąd w majestacie prawa.madmo pisze:Z czystej ciekawości zapytam Cię Azraelu, czy z oceną na przykład Demjaniuka też byś wolał poczekać i pozostawić jego ocenę historykom, żeby Demjaniuk nie poczuł się urażony oceną swojej postawy?
Wrzucasz do jednego worka sprawy obyczajowe i wybory polityczne, tudzież ideologiczne, a to jednak nie to samo. Mnie bardziej interesują te drugie, np. chciałbym wiedzieć jak obecnie Jose Manuel Barroso ocenia swoje zaangażowanie w czasach studenckich w ruch komunistyczny, dlaczego będąc dojrzałym człowiekiem żyjącym w wolnym kraju był zapalonym maoistą? Tak samo chciałbym wiedzieć, dlaczego pani Sledzińska-Katarasińska pisała w młodości teksty, o których wspomniał Karowiew, czy robiła to z własnej woli, czy ktoś ją może zmusił, co wpłynęło na zmianę jej zdania. Chcę po prostu wiedzieć jakim człowiekiem jest polityk, który stara się o wybór na urząd publiczny. Z tego samego powodu chcę wiedzieć, czy ktoś był TW czy nie, bo to wiele mówi o człowieku, o jego zasadach moralnych, nonkonformizmie i sile charakteru.Azrael pisze:A mnie to właśnie razi. Co mnie obchodzi co i gdzie wkładał Monice Lewinsky Bill Clinton, gdy oboje mięli na to ochotę, co mnie to obchodzi co wyprawiała 40 lat temu ta czy inna pani posłanka, czy wreszcie co mnie to interesuje czy Przemysław Gosiewski tudzież Ludwig Dorn jest przykładnym mężem-katolikiem, czy drugi raz się ożenił i czy płaci sumiennie alimenty. Bardziej mi się kojarzy to z "Pudelkiem", a nie poważnym dziennikarstwem politycznym. Takie stawianie spraw budzi mój sprzeciw.madmo pisze:Osoby publiczne, a szczególnie politycy, muszą się liczyć z tym, że ich życiowe wybory będą oceniane przez wszystkich i ja nie widzę w tym nic dziwnego czy niestosownego. Tak samo, jeżeli ktoś miał wpływ na kształtowanie losów kraju i ludzi w nim żyjących w niedawnej przeszłości, to nie rozumiem, dlaczego nie można oceniać go już teraz? Ponoć prawdziwa cnota krytyki się nie boi.
Mamy w Polsce dwóch generałów, którzy są oskarżani o różne zbrodnie, jak pewnie się domyślasz mówię o Jaruzelskim i Kiszczaku. Próba postawienia ich przed sądem budzi jednak w pewnych środowiskach gorący sprzeciw, a niektórzy redaktorzy naczelni nazywają ich nawet "ludźmi honoru", twierdząc, że oni to już są starzy, schorowani, po co ciągać ich po sądach skoro to wszystko było już dawno i to w ogóle nieprawda, najlepiej zostawić ich ocenę historykom. Bardzo cienka argumentacja jak dla mnie.Azrael pisze:Mój Drogi Kolego, mylisz dwie kwestie. W przypadku ww. pana my nie mówimy o tym, co ten pan napisał do gazety tuż po studiach w swojej pierwszej pracy, tu nie chodzi o to, że np. zdradzał żonę albo nawet popalał "trawkę" w młodości, bo na to nie ma żadnych paragrafów, a nawet gdyby były to dawno by się przedawniły. Demjaniuk - z tego co zrozumiałem - jest oskarżony o wyjątkowo obrzydliwe przestępstwo, a to duża różnica. To nie kwestia oceny historycznej danej postaci, to przecież kwestia oceny jego postępowania przez sąd w majestacie prawa.madmo pisze:Z czystej ciekawości zapytam Cię Azraelu, czy z oceną na przykład Demjaniuka też byś wolał poczekać i pozostawić jego ocenę historykom, żeby Demjaniuk nie poczuł się urażony oceną swojej postawy?
Naprawdę Cię zasmuciło :shock:? Nie wiem co powiedzieć :oops:. Czuję się wzruszonyAzrael pisze:Acha, wybacz, że pytam Madmo: kiedy opublikujesz swój alfabet? Twoje zniknięcie tuż po wygraniu ankiety wielu bardzo zaskoczyło i zasmuciło...
. 
Krytyka, a przede wszystkim jej świadomość, może prowadzić do samodyscypliny, chyba się zgodzisz, że ludzie z pierwszych stron gazet powinni się jej trzymać?Chyba bardziej Cie ciekawi jakim człowiekiem ów polityk był! Nie oszukujmy się, ludzie nawet 20-kilkuletni na/po studiach, nie są w pełni ukształtowanymi obywatelami, zwłaszcza w kontekście 40-letnich karier. Ok, dla mnie możesz śledzić przeszłość poszczególnych ludzi, którzy "zaszli Ci za skórę", jeśli nie łamiesz pewnych zasad, masz do tego pełne prawo. Jeśli sprawia Ci to satysfakcje, że ktoś został kiedyś przez kogoś gdzieś wpisany, zwłaszcza gdy żyjąc sobie w pięknym demokratycznym kraju, nie jesteś nawet w stanie zrozumieć pewnych sytuacji, które miały miejsce 20-30 lat przed tym jak przyszedłeś na świat. Mnie to nie kręci.madmo pisze:Chcę po prostu wiedzieć jakim człowiekiem jest polityk, który stara się o wybór na urząd publiczny. Z tego samego powodu chcę wiedzieć, czy ktoś był TW czy nie, bo to wiele mówi o człowieku, o jego zasadach moralnych, nonkonformizmie i sile charakteru.
Dla mnie Ludwig Dorn mógłby być nawet pakistańskim mudżahedinem, mnie wystarczą poglądy jakie publicznie prezentuje, pod którymi oficjalnie się podpisuje by ocenić:madmo pisze:Wracając do spraw obyczajowych, to one również są ważne. Jeżeli polityk w kampanii wyborczej prezentuje się jako wzorowy mąż i ojciec, to oczekuję, że nie będzie zdradzał żony. Chodzi o to, żeby wartości deklarowane zgadzały się z wartościami faktycznie stosowanymi. Tak nawiasem mówiąc, to Ludwik Dorn jest świeżo upieczonym katolikiem. Czytałem kiedyś wywiad z nim, w którym powiedział, że dokonał konwersji z judaizmu na chrześcijaństwo ze względu na swoją obecną żonę.
Skoro są stawiani przed sądem, skoro prokuratura/cywilni oskarżyciele w majestacie prawa, dostrzegają dowody przeciw ww. panom, to ja nie mam nic przeciw temu, by takie procesy mogły się toczyć.madmo pisze:Mamy w Polsce dwóch generałów, którzy są oskarżani o różne zbrodnie, jak pewnie się domyślasz mówię o Jaruzelskim i Kiszczaku. Próba postawienia ich przed sądem budzi jednak w pewnych środowiskach gorący sprzeciw, a niektórzy redaktorzy naczelni nazywają ich nawet "ludźmi honoru", twierdząc, że oni to już są starzy, schorowani, po co ciągać ich po sądach skoro to wszystko było już dawno i to w ogóle nieprawda, najlepiej zostawić ich ocenę historykom. Bardzo cienka argumentacja jak dla mnie.
Lepiej przetrzyj łzy wzruszenia i zabierz się do roboty, leniu!madmo pisze:Naprawdę Cię zasmuciło :shock:? Nie wiem co powiedzieć :oops:. Czuję się wzruszony
Termin publikacji dawno minął, zgodziłeś się na warunki zabawy i idź wystawiasz się na ocenę własnej prawdomówności. Jeśli kiedyś zobaczę Twój plakat wyborczy na murze, to wezmę tą zwłokę pod uwagę i dwa razy się zastanowię czy na Ciebie zagłosować... Jak świat światem, pewne preferencje się nie zmieniają. Do tego nie potrzeba śledztwa niezależnego prokuratora. Wszystkim zainteresowanym radziłbym samemu popróbować, bo to daje o wiele większą satysfakcje niż domysły i podszyte fałszywą pruderią uśmieszki...LordJuve pisze:Azrael, mnie to w sumie nie interesuje, ale dobrze wiedzieć gdzie wkładał Bill Monice.
Ja nie neguje tego, że takie zjawiska (sprawy obyczajowe, różne śledztwa, grzebanie w przeszłości) nie są już głęboko zakorzenione w naszej kulturze politycznej, poczynając od przykładów zachodnich skończywszy na tym co się dzieje na "naszym podwórku". We mnie to budzi niechęć czasami wręcz obrzydzenie. Każdy ma na głowie własne (nieraz bardzo wstydliwe problemy), po co babrać się jeszcze w cudzych nieszczęściach? To poza tymi pięknymi ideałami o których pisał Madmo (dbałość o moralną nieskazitelność polityków), budzi także wątpliwości o to czy to nie aby rodzaj "chorej satysfakcji" czerpanej ze słabości innych.LordJuve pisze:Krytyka, a przede wszystkim jej świadomość, może prowadzić do samodyscypliny, chyba się zgodzisz, że ludzie z pierwszych stron gazet powinni się jej trzymać?
