to głosujcie na naszą kolezanke Karoline sms 71733 o tresci 099 głosowanie do 20 grudnia do 14 jest w 5 najlepszych i teraz walczy o zwyciestwo.[czepialstwo] Leonrad Cohen ma jakiegoś genialnego brata? [/czepialstwo]pan Zambrotta pisze:Oglądałem "Kill me soulfly", oraz "7 psychopatów", filmy raczej średnie. Oba filmy miały nawiązywać do Tarantinowskich klimatów, niestety zazwyczaj jak widzę na plakatach wycinki hamerykańskich gazet z pseudo recenzjami pt "Niesamowity klimat", "<brzydkie słowo ( ͡° ͜ʖ ͡°)>", "Połączenie tarantino i braci Cohen" (tak btw, gdzie tarantino równać się do tych genialnych braci?) to wiem z góry że film jest przeciętny.
pfff, zawsze mylę się kogo nazwać "Coenem", a kogo "Cohenem"Alfa i Omega pisze:[czepialstwo] Leonrad Cohen ma jakiegoś genialnego brata? [/czepialstwo]
Tarantino to po prostu niezdefiniowalny wariat. Jeśli chodzi o podobieństwa u braci i u Quenta, to na pewno wymieniłbym podobnie absurdalne zwroty akcji i zgony w najmniej spodziewanych momentach. Łączy ich totalna zabawa gatunkami i kinem. Z tym, że Quentin jest strasznym żywiołem. Coenowie zaś mają wypracowany charakterystyczny styl. Nie wiem, czy zauważyłeś, ale KAŻDY ich film ciągnie z zupełnie innego filmowego gatunku (Prawdziwe męstwo - western, Barton Fink - chyba nienazwany nurt kina a'la wczesny Polański, Człowiek, którego nie było - noir, Ścieżka strachu - gangsterski, Śmiertelnie proste - thriller, Ladykillers - komedia pomyłek sprzed 1950, et cetera, et cetera), mając jednocześnie narzucony styl Coenów - sceny, które pojawiają się, znikają i nic nie znaczą, nic nie wnoszą do fabuły, poprzeciągane ujęcia gdzie nikt nic nie mówi, trupy w najmniej spodziewanym momencie, absurdalny sposób kreacji postaci...)pan Zambrotta pisze: Ja dostrzegam pewne podobieństwa w ich filmach, szczególnie Big Lebowski jest takim przykładem.
Nowy film Tima Burtona reklamują jako - UWAGA - "dzieło twórcy >>Alicji w Krainie Czarów<<". A "Hobbita"? "Film twórcy >>Władcy Pierścieni<<". To jest dopiero przegięcie pały.pan Zambrotta pisze:Zresztą, co chwila się wymienia ich w tym samym worku reżyserów, co chwila ktoś używa określenia "Coenowie i tarantino w jednym filmie", nie podoba mi się to.
Klasa to ostatnia rzecz, jaką przypisałbym Tarantino, ale na pewno ma styl. Wizja? Mam wrażenie, że jego filmy powstają "w trakcie" produkcjipan Zambrotta pisze:Bracia Coenowie mają klasę, styl i wizję. Barton Fink, Fargo, Big Lebowski, No Country For Old Man.
Że zaczyna z innym scenariuszem niż kończy. Bo widać u niego poważne luki. No ale... z Davidem Lynchem jest podobnie, do czego on sam się przyznaje. A komu jak komu, ale jemu nikt nie zarzuci, że wizji nie ma. Wszyscy ludzie, z którymi gadałem o "Pulp Fiction" (którego jestem fanem, mam plakat w pokoju obok "Casablanki", "Mechanicznej Pomarańczy" i Monty Pythona) jednogłośnie motyw walenia bambusa w katakumbach nazywali sceną najsłabszą i niepotrzebną. Byli wśród nich licealiści. W "PF" przede wszystkim urzeka świeżość, zaburzenie chronologii, muzyka i zawalista kreacja postaci.pan Zambrotta pisze:Czemu masie się podobał pulp fiction ? Bo ruchali murzyna w piwnicy. Kultowy film polskich liceów.
Każdy widzi to, co chce widzieć. PF miała ciekawą, nowatorską strukturę, kapitalnie naszkicowane postaci, genialne dialogi i fajną ścieżkę dźwiękową.pan Zambrotta pisze:Czemu masie się podobał pulp fiction ? Bo ruchali murzyna w piwnicy. Kultowy film polskich liceów.
racja, o te podobieństwa mi chodzi, ale nie wymieniłeś może najważniejszej - kultu pojedynczej sceny. Zarówno Tarantino, jak i Coenowie uwielbiają przypakować pewnym scenom masy detali, dziesiątkom znaczeń, tej "epickości" w szeroko rozumianym pojęciu. Co do ladykillers to film bardzo słaby jak na braci, szkoda że nie wymieniłeś "Tajne przez poufne", może film nie z najwyższej półki, ale również trupy w najmniej odpowiednim momencie, wyraziste postacie, pastisz kinowy non stop.Alfa i Omega pisze:Tarantino to po prostu niezdefiniowalny wariat. Jeśli chodzi o podobieństwa u braci i u Quenta, to na pewno wymieniłbym podobnie absurdalne zwroty akcji i zgony w najmniej spodziewanych momentach. Łączy ich totalna zabawa gatunkami i kinem. Z tym, że Quentin jest strasznym żywiołem. Coenowie zaś mają wypracowany charakterystyczny styl. Nie wiem, czy zauważyłeś, ale KAŻDY ich film ciągnie z zupełnie innego filmowego gatunku (Prawdziwe męstwo - western, Barton Fink - chyba nienazwany nurt kina a'la wczesny Polański, Człowiek, którego nie było - noir, Ścieżka strachu - gangsterski, Śmiertelnie proste - thriller, Ladykillers - komedia pomyłek sprzed 1950, et cetera, et cetera), mając jednocześnie narzucony styl Coenów - sceny, które pojawiają się, znikają i nic nie znaczą, nic nie wnoszą do fabuły, poprzeciągane ujęcia gdzie nikt nic nie mówi, trupy w najmniej spodziewanym momencie, absurdalny sposób kreacji postaci...)
naprawdę spoko - racja, kilka filmów bardzo dobrze mu wyszła, ale to całe fanbojstwo, swojego czasu przewyższajace wręcz kult Nolana z dzisiejszych czasów.Alfa i Omega pisze:Quentin to facet, który chce zrobić sztukę z Kina Klasy B. I z wyjątkiem "Death proofa" udaje mu się to naprawdę spoko.
nie za bardzo łapię co tutaj chcesz podkreślićAlfa i Omega pisze:Nowy film Tima Burtona reklamują jako - UWAGA - "dzieło twórcy >>Alicji w Krainie Czarów<<". A "Hobbita"? "Film twórcy >>Władcy Pierścieni<<". To jest dopiero przegięcie pały.
W ktorych filmach, tak z ciekawości? Bo ciągnąć dyskusję w te stronę nie zamierzam, ja jestem fanem Coenów, więc tutaj nic mi nie przemówi do rozumuAlfa i Omega pisze:Klasa to ostatnia rzecz, jaką przypisałbym Tarantino, ale na pewno ma styl. Wizja? Mam wrażenie, że jego filmy powstają "w trakcie" produkcji
a No Country For Old Man (jak i Aż poleje się krew z tego samego roku, choć nie mają z nim nic wspólnego) to ostatnie wielkie dzieła nowoczesnego kina made in holywood.mi chodzi o coś innego, może niekoneicznie trafnie przywołałem konkretną scenę, ale Tarantino masy kochają za sceny, które nie zobaczą u żadnego innego reżysera. I przez to stawiany jest wyżej od innych, tak jakby o to chodziło w filmach. Chodzi o to, bardzo wąskie szufladkowanie całego filmu. Zbyt dużo wchodziłem w polemikę z gośćmi jarającymi się tarantino i zbyt dużo padało słów : "przecież scena X z filmu Y była czaderska", więc jestem uprzedzony, przyznaję.Alfa i Omega pisze:Wszyscy ludzie, z którymi gadałem o "Pulp Fiction" (którego jestem fanem, mam plakat w pokoju obok "Casablanki", "Mechanicznej Pomarańczy" i Monty Pythona) jednogłośnie motyw walenia bambusa w katakumbach nazywali sceną najsłabszą i niepotrzebną. Byli wśród nich licealiści. W "PF" przede wszystkim urzeka świeżość, zaburzenie chronologii, muzyka i zawalista kreacja postaci.
może jak chcesz komuś wejść w dyskusję, to nie ze słomą w butach.deszczowy pisze:Może pozostań przy "Transformersach", przyjacielu?
Fanbojstwo było, jest i będzie. A mówisz o reżyserach, będących aktualnie lub jakiś czas temu "na świeczniku". Tacy zawsze budzą skrajne emocje. Od hejtu do super-fejm. Tym niemniej, Quentowi miejsce w historii kina należy się właśnie za stworzenie czegoś nowego - PF wymyka się klasyfikacjom i jest (było) bardzo nowatorskie w formie. A Nolan pozostanie "rzemiechą-od-Batmana-i-Incepcji". Nic więcej.pan Zambrotta pisze:naprawdę spoko - racja, kilka filmów bardzo dobrze mu wyszła, ale to całe fanbojstwo, swojego czasu przewyższajace wręcz kult Nolana z dzisiejszych czasów.Alfa i Omega pisze:Quentin to facet, który chce zrobić sztukę z Kina Klasy B. I z wyjątkiem "Death proofa" udaje mu się to naprawdę spoko.
Tak zupełnie bez złośliwości, chciałbym poznać twoje zdanie: czym Cię tak zafascynowało "There Will be Blood"? Oglądałem ten film dwa razy i poza tytaniczną rolą DD-L jakoś nie łapię mocy tego obrazu.pan Zambrotta pisze:a No Country For Old Man (jak i Aż poleje się krew z tego samego roku, choć nie mają z nim nic wspólnego) to ostatnie wielkie dzieła nowoczesnego kina made in holywood.
Owszem, ale sądzę, że na QT wciąż patrzy się przez pryzmat "Pulpy". Wszyscy oczekują chyba, że znów zaskoczy i zrobi coś "na obraz i podobieństwo". A Quent zdaje się być facetem, który nie nade wszystko nie znosi schematu (jak - co wyznaję ze smutkiem - Aronofsky).pan Zambrotta pisze:mi chodzi o coś innego, może niekoneicznie trafnie przywołałem konkretną scenę, ale Tarantino masy kochają za sceny, które nie zobaczą u żadnego innego reżysera. I przez to stawiany jest wyżej od innych, tak jakby o to chodziło w filmach. Chodzi o to, bardzo wąskie szufladkowanie całego filmu. Zbyt dużo wchodziłem w polemikę z gośćmi jarającymi się tarantino i zbyt dużo padało słów : "przecież scena X z filmu Y była czaderska", więc jestem uprzedzony, przyznaję.Alfa i Omega pisze:Wszyscy ludzie, z którymi gadałem o "Pulp Fiction" (którego jestem fanem, mam plakat w pokoju obok "Casablanki", "Mechanicznej Pomarańczy" i Monty Pythona) jednogłośnie motyw walenia bambusa w katakumbach nazywali sceną najsłabszą i niepotrzebną. Byli wśród nich licealiści. W "PF" przede wszystkim urzeka świeżość, zaburzenie chronologii, muzyka i zawalista kreacja postaci.
prosty przykład - Pulp Fiction i Bękarty Wojny. Filmy podobne w koncepcji, jednak drugi film nie miał już tak "przypakowanych" scen, więc został odebrany jako film gorszy. A dla mnie oba filmy to takie same, dobre kino.
Patrzcie go, odezwała się, skrzywdzona niewinność. Podwójne standardy stosujemy, Andrzejku?pan Zambrotta pisze:może jak chcesz komuś wejść w dyskusję, to nie ze słomą w butach.deszczowy pisze:Może pozostań przy "Transformersach", przyjacielu?
Właśnie, kult pojedynczej sceny jak najbardziej jest u braci i u Quenta, faktycznie zapomniałem o tym.pan Zambrotta pisze:racja, o te podobieństwa mi chodzi, ale nie wymieniłeś może najważniejszej - kultu pojedynczej sceny. Zarówno Tarantino, jak i Coenowie uwielbiają przypakować pewnym scenom masy detali, dziesiątkom znaczeń, tej "epickości" w szeroko rozumianym pojęciu. Co do ladykillers to film bardzo słaby jak na braci, szkoda że nie wymieniłeś "Tajne przez poufne", może film nie z najwyższej półki, ale również trupy w najmniej odpowiednim momencie, wyraziste postacie, pastisz kinowy non stop.
Że marketingowcy promujący filmy jedzą kupę i ssają pały, że pakują reżyserów pracujących pierdyliard lat na swoje nazwisko do roli "twórcy Alicji", skądinąd raczej cienkiej, irytuje mnie to, podobnie jak to "bracia Koen i Kłentin tugeder".pan Zambrotta pisze:nie za bardzo łapię co tutaj chcesz podkreślić
Luki w scenariuszu? Pomijam Kill Bille, bo tam to fabuła jest dziurawa jak sito, bo nic nikogo nie obchodzi, ale chociażby "Wściekłe psy"pan Zambrotta pisze:W ktorych filmach, tak z ciekawości?
Grzeczny Eddie umiera pod koniec filmu, mimo że nikt do niego nie strzela. Babol stulecia. W "Bękartach..." też było kilka dziur, ale teraz nie jestem w stanie ich przywołać. Jedynie "Pulp..." jest bardzo misternie sklecione fabularnie, że się przyczepić nie można.
Całkowicie się zgadzam.pan Zambrotta pisze: a No Country For Old Man (jak i Aż poleje się krew z tego samego roku, choć nie mają z nim nic wspólnego) to ostatnie wielkie dzieła nowoczesnego kina made in holywood.
Tarantino po prostu nadał kolorytu nurtowi, który narodził się wcześniej.Kurczę... kompletnie nie wzruszały mnie te aspekty, o których mówisz. Scenariusz świetny, to prawda, ale ten "pojedynek" między Dano a DD-L... no nie wiem. Nie poczułem tego jakoś. A muzyki z filmu kompletnie nie pamiętam jakoś. Psychologia postaci? Ok, to kupuję. Jakoś ani z Danielem Plainview'em ani z Eli nie czułem jakoś łączności. Nie łyknąłem ich. Nie poczułem do nich ani szczególnej niechęci, ani sympatii, jaką miałem choćby do głównego bohatera "Zapaśnika". Ot - filmowi bohaterowie. Napisy końcowe. Temat końcowy. Next.Alfa i Omega pisze:Całkowicie się zgadzam.pan Zambrotta pisze: a No Country For Old Man (jak i Aż poleje się krew z tego samego roku, choć nie mają z nim nic wspólnego) to ostatnie wielkie dzieła nowoczesnego kina made in holywood.
Deszczu - przede wszystkim GENIALNY pojedynek aktorski między Dayem a Paulem Dano. Niesamowite napięcie i rywalizacja była między nimi. Fantastyczna muzyka Greenwooda. Kapitalny scenariusz. Perfekcja w wykonaniu. To genialne skrojenie głównych postaci, z całym ich cholernie trudnym i skomplikowanym rysem psychologicznym w połączeniu z bardzo ciekawą fabułą sprawiał, że oglądało się ten film na szpilkach. No i ten makabryczny, groteskowy finał, tak pasujący do reszty. Dla mnie film bezbłędny.
Pep Guardiola też nie wymyślił 4-3-3. A zrobił z niego majstersztykAlfa i Omega pisze:Dodam tylko, że, Deszczu, Quentin wcale nic nowego nie stworzył. Obejrzyj "Dzikość serca" Lyncha, czy pierwsze filmy Coenów
To nie widziałeś najlepszych. "Barton Fink", "To nie jest kraj dla starych ludzi", "Śmiertelnie proste", "Ścieżka strachu" - te chyba moje ulubione.deszczowy pisze: Jakoś nie bardzo przemawiają do mnie Coenowie. Oglądałem "Hudsucker Proxy" i "Fargo" - fajne, ale szału nie zrobiły. "Big Lebowski" - no całkiem na plus. Ale już "Tajne przez poufne" wyłączyłem w 3/4 bo nie mogłem zdzierżyć tego filmu.
klimat starej trylogii utrzymany, bogate scenerie i piękna muzyka, blablabla. Hobbit jest całkiem fajny, czekam na drugą część, ale spodziewałem się czegoś innego.już pomijam fakt, że w scenie ataku wargów sosny przewracają się jako domino, razi hollywoodland, gdzie najmniejszy ratuje tego największego, a potem pojawiają się Orły i zamiast ich podrzucić pod samą górę, zostawiają ich w połowie drogi, "bo tak".