JuvePoland

Siewier pisze:

M. pisze:Na uczelniach prywatnych podobno inaczej to wygląda (kolega dowiedział się, że został przyjęty w chwili składania dokumentów :shock: ), jednak szkoły tego typu wywołują u mnie jedynie szyderczy uśmiech na twarzy.

I z jakiego powodu ten szyderczy uśmiech? Prywatne uczelnie utrzymują się bezpośrednio (poza wpływami od sponsorów czy różnych programów naukowych) z opłat od studentów, dlatego też na większości z nich warunkiem dostania się na pierwszy semestr jest posiadanie matury, złożenie odpowiednich dokumentów i dokonanie opłat. W związku z powyższym na wielu prywatnych uczelniach liczebność grup pierwszo-semestralnych jest ogromna, ale odśiew po sesji pierwszego czy drugiego semestru jest już ogromny, bo uregulowanie wszystkich opłat umożliwia do pobierania nauki, a nie do zdawania egzaminów, do tego potrzebna jest już odpowiednia wiedza.
Oczywiście wszystko zależy też od uczelni i kieru, w tym prywatne uczelnie nie różnią się wcale od państwowych.

Szyderczy uśmiech wywołuje u mnie nie tyle sam proces rekrutacji co cały twór jakim są prywatne uczelnie i przepychanie studenta byle tylko opłacił kolejny semestr. Oczywiście moje spostrzeżenia nie odnoszą się do wszystkich prywatnych szkół, ale z drugiej strony są wyrobione na podstawie obserwacji kilkunastu osób uczęszczających do różnych placówek.

Twór? Ciekawe gdzie podziałbyś całą rzeszę tych wszystkich studentów, którym w szkole średniej i na maturze nie poszło na tyle dobrze, żeby mogli się dostać na ten 'swój' kierunek studiów państwowych, a dzięki uczelnią prywatnym mimo wszystko mogą studiować tam gdzie chcą i nadrabiać braki z przeszłości.

Wzorem innych państw Unii Europejskiej nie doprowadziłbym do tak dużego odsetku ludzi podejmujących naukę w szkołach policealnych. Dodatkowo zredukowałbym ilość miejsc na uczelniach państwowych podnosząc jednocześnie poziom nauczania (na choćby taki obowiązujący 20-30 lat temu), jednak jest to nierealne. Studiowanie odbieram raczej jako poznawanie i naukę czegoś nowego, a nie jako nadrabianie braków.

Z tym to już musisz się przenieść raczej na jakiś wiec polityczny, a już na pewno do innego tematu niż ten.

M. pisze:Studiowanie odbieram raczej jako poznawanie i naukę czegoś nowego, a nie jako nadrabianie braków.

W sytuacji kiedy ktoś źle napisał maturę co uniemożliwiło mu studiowanie na uczelni państwowej swojego kierunku ma tak po prostu zaprzestać starań? Wynik z matury nie powinien przekreślać nikomu szans na zrobienie wyższego tytułu w ulubionej dziedzinie. Na studiach czy to państwowych czy prywatnych trzeba się uczyć i się nauczyć jeśli chce się studiować dalej, to czy ktoś był prymusem w szkole średniej czy nie, nie ma na tym poziomie znaczenia. Ma to jednak znaczenie podczas naboru i tutaj drogę dla tych, którym w średniej szkole nie szło zbyt dobrze, a jednak się zebrali do kupy i postanowili studiować, otwierają uczelnie prywatne.

M. pisze:Wzorem innych państw Unii Europejskiej nie doprowadziłbym do tak dużego odsetku ludzi podejmujących naukę w szkołach policealnych. Dodatkowo zredukowałbym ilość miejsc na uczelniach państwowych podnosząc jednocześnie poziom nauczania (na choćby taki obowiązujący 20-30 lat temu), jednak jest to nierealne. Studiowanie odbieram raczej jako poznawanie i naukę czegoś nowego, a nie jako nadrabianie braków.

Tą wypowiedzią wrzucasz wszystkie państwowe uczelnie do jednego worka. Warto wspomnieć, że istnieją uczelnie bardziej i mniej renomowane. Po drugie poziomu nauczania nie podniesiesz od tak sobie. Zawsze to będą grupy bardziej lub mniej pokrzywdzone. Jedni dostaną świetnego ćwiczeniowca, a inni dajmy na to panią w wieku emerytalnym o powoli następującej sklerozie z niezbyt dobrą dykcją. Z jednej grupy przejdzie 60%, a z drugiej odpadną prawie wszyscy. Tak więc czy można jednoznacznie określać poziom nauczania? Tak samo jest z jego podwyższaniem, czego nie da się osiągnąć twoim wzorem działania.

Siewier pisze:W sytuacji kiedy ktoś źle napisał maturę co uniemożliwiło mu studiowanie na uczelni państwowej swojego kierunku ma tak po prostu zaprzestać starań? Wynik z matury nie powinien przekreślać nikomu szans na zrobienie wyższego tytułu w ulubionej dziedzinie.

Oczywiście, ale istnieje wiele rozwiązań, z których zdecydowanie najgorszym według mnie jest wybór uczelni prywatnej. Po pierwsze każdy ma możliwość poprawy matur. Po drugie można podjąć naukę na innym kierunku i przenieść się po pierwszym semestrze/roku (zależne od danej uczelni). Można studiować zaocznie, można wyjechać do innego miasta. Można. Ale trzeba chcieć i włożyć we własne wykształcenie nieco wysiłku.

Siewier pisze:Ma to jednak znaczenie podczas naboru i tutaj drogę dla tych, którym w średniej szkole nie szło zbyt dobrze, a jednak się zebrali do kupy i postanowili studiować, otwierają uczelnie prywatne.

Wg mnie uczelnie prywatne otwierają w większości drogę dla tych, którzy postanowili w łatwy i przyjemny sposób zdobyć wykształcenie.

Railis pisze:Tą wypowiedzią wrzucasz wszystkie państwowe uczelnie do jednego worka. Warto wspomnieć, że istnieją uczelnie bardziej i mniej renomowane.

Generalnie specjaliście podkreślają, że poziom nauczania obniżył się na każdej uczelni.

Railis pisze:Po drugie poziomu nauczania nie podniesiesz od tak sobie. Zawsze to będą grupy bardziej lub mniej pokrzywdzone. Jedni dostaną świetnego ćwiczeniowca, a inni dajmy na to panią w wieku emerytalnym o powoli następującej sklerozie z niezbyt dobrą dykcją. Z jednej grupy przejdzie 60%, a z drugiej odpadną prawie wszyscy. Tak więc czy można jednoznacznie określać poziom nauczania? Tak samo jest z jego podwyższaniem, czego nie da się osiągnąć twoim wzorem działania.

Zgadzam się z Tobą i zdaję sobie sprawę, że takie sytuacje są nieuniknione. Poprzez podniesienie poziomu miałem na myśli przyspieszenie czasu przerabianego materiału (zamiast wałkowanie po raz kolejny tych samych zagadnień, z którymi nieprzygotowani po szkole średniej studenci mają problem), ewentualne zwiększenie liczby godzin przedmiotów najważniejszych kosztem tych zupełnie niezwiązanych z danym kierunkiem.

M. pisze:Oczywiście, ale istnieje wiele rozwiązań, z których zdecydowanie najgorszym według mnie jest wybór uczelni prywatnej. Po pierwsze każdy ma możliwość poprawy matur. Po drugie można podjąć naukę na innym kierunku i przenieść się po pierwszym semestrze/roku (zależne od danej uczelni). Można studiować zaocznie, można wyjechać do innego miasta. Można. Ale trzeba chcieć i włożyć we własne wykształcenie nieco wysiłku.

M. pisze:Wg mnie uczelnie prywatne otwierają w większości drogę dla tych, którzy postanowili w łatwy i przyjemny sposób zdobyć wykształcenie.

Czekaj, czekaj, uważasz, że na prywatnych uczelniach system zdobywania wiedzy, czy też papierów potwierdzających tą wiedzę jest uzależniony od ilości dokonanych wpłat na konto uczelni? Nawet jeżeli by się tak stało to sory, ale w każdej cywilizowanej pracy, opłacony papiur wyjdzie w trakcie pierwszych 5 minut rozmowy kwalifikacyjnej.
Ale ogólnie podsumowując muszę stwierdzić, że gówno wiesz na temat prywatnych uczelni, wymyśliłeś sobie jakiś zakrzywiony stereotyp takich uczelni i widzę, że twardo się tego trzymasz

Popieram siewiera ja studiuje na prywatnej uczelni, jednym z głównych powodów było to że studia na panśtwowych uczelniach w wiekszosci rozpoczynają się juz w piatek co wchodziło by w konflikt z moja praca a 20 dni urlopu na rok to troche mało by brac urlop co 2 tygodnie albo czesciej w każdy piątek. Uwazam,że błędnym myśleniem jest fakt że dostajesz papierek i zaliczenie egzaminu za to że wpłacasz kase hehe! gdyby tak było to co roku z prywatnej uczelni wychodziłoby kilkuset licencjatow, albo magistrów, a jest tak ze na ostatnim roku zostaje tylko kilkadziesiat osób z bardzo licznej grupy i oni też nie konczą z sukcesem 3 roku.

Widzę że rozmowa jak najbardziej o tescie gimnazjalnym

Dobry off top nie jest zły

Co by nie mówić...studia to jedno wielkie opieprzanie się...jedynie przed sesją następuje nerwowe poszukiwanie notatek i szaleńcza pogoń za nadrobieniem materiału no i nauką ...a po zdanej sesji...znów sielanka ...

Prywatna szkoła czy państwowa wszędzie jest tak samo...a i za państwowoą trzeba już płacić o ile dobrze się orientuję...

poza tym jeżeli idzie się na studia zaoczne...można też pracować..a papierek o ukończeniu studiów ma się taki sam ...

A testy...od 2 lat są banalnie proste

Pozdroo...BLESS

Siewier pisze:Czekaj, czekaj, uważasz, że na prywatnych uczelniach system zdobywania wiedzy, czy też papierów potwierdzających tą wiedzę jest uzależniony od ilości dokonanych wpłat na konto uczelni?

Uważam, że system zdobywania papierów potwierdzających wiedzę na uczelniach prywatnych został uproszczony do minimum, aby jak najwięcej studentów przeszło na kolejny semestr (i oczywiście dokonało kolejnej wpłaty). Więcej studentów = więcej pieniędzy. Więcej studentów = mniejsze wymagania.

Siewier pisze:Nawet jeżeli by się tak stało to sory, ale w każdej cywilizowanej pracy, opłacony papiur wyjdzie w trakcie pierwszych 5 minut rozmowy kwalifikacyjnej.

Oczywiście. I wydaje mi się, ze poza nielicznymi przypadkami student uczelni państwowej pokona absolwenta uczelni prywatnej w wyścigu o konkretną posadę.

Siewier pisze:Ale ogólnie podsumowując muszę stwierdzić, że ### wiesz na temat prywatnych uczelni, wymyśliłeś sobie jakiś zakrzywiony stereotyp takich uczelni i widzę, że twardo się tego trzymasz

Można powiedzieć, że gówno wiem, bo nigdy na takiej uczelni nie studiowałem i nie mam zamiaru studiować, racja. Ale znam studenta trzeciego roku stosunków międzynarodowych na prywatnej uczelni, którego szczytem ambicji jest zrobienie własnoręcznych ściąg. Znam studenta trzeciego roku Wyższej Szkoły Bankowości i Finansów, który ma zajęcia raz w tygodniu i nie potrafi obsłużyć poczty e-mail. Znam studenta Wyższej Szkoły Logistyki, który ma rozmiar buta znacznie przewyższający jego iloraz inteligencji i który (jak sam twierdzi) zdaje 80% egzaminów bez jakiejkolwiek nauki. Znam studenta drugiego roku Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, który ma jedne obowiązkowe zajęcia w ciągu tygodnia.

Zdaje sobie sprawę, że generalizuję, jednak uważam, że przeciętny absolwent uczelni państwowej musi włożyć więcej pracy w zdobycie dyplomu niż student uczelni prywatnej przez co jest lepiej przygotowany do wykonywania wyuczonego zawodu.

Siewier, czyżbyś studiował na uczelni prywatnej, że tak bronisz jej dobrego imienia?

Siewier pisze:Dobry off top nie jest zły

Dobry off-top to kwintesencja każdego forum.

M. pisze:Uważam, że system zdobywania papierów potwierdzających wiedzę na uczelniach prywatnych został uproszczony do minimum, aby jak najwięcej studentów przeszło na kolejny semestr (i oczywiście dokonało kolejnej wpłaty). Więcej studentów = więcej pieniędzy. Więcej studentów = mniejsze wymagania.

Na szczęście Twoje 'uważanie' nijak się ma do rzeczywistości. Chyba, że swoje urojenia traktujesz jako oczywistą oczywistość, niepodważalną prawdę, jedyną, prawdziwą. Faktem jest, że warunkiem przyjęcia na pierwszy semestr nawet w renomowanych uczelniach jest wpłata wpisowego, a w dalszej kolejności regulowanie opłat miesięcznych, jednak w momencie nie zawiązania się kolejnej grupy nie dostają się kandydaci, którzy najsłabiej napisali wstępne testy. Żeby dostać się na drugi semestr trzeba się już wykazać wiedzą. Opłaty upoważniają tylko i wyłącznie do prawa udziału w zajęciach, pobierania nauki, korzystania z pomocy naukowych i konsultacji z wykładowcami.

M. pisze:I wydaje mi się, ze poza nielicznymi przypadkami student uczelni państwowej pokona absolwenta uczelni prywatnej w wyścigu o konkretną posadę.

Pieprzenie. Jeżeli student przykłada się do nauki, to nie ma znaczenia gdzie ją pobiera, to gdzie się studiuje nijak się ma do posiadanej wiedzy. Wiedza gra kluczową rolę, nie papierek.

M. pisze:Ale znam studenta trzeciego roku stosunków międzynarodowych na prywatnej uczelni, którego szczytem ambicji jest zrobienie własnoręcznych ściąg. Znam studenta trzeciego roku Wyższej Szkoły Bankowości i Finansów, który ma zajęcia raz w tygodniu i nie potrafi obsłużyć poczty e-mail. Znam studenta Wyższej Szkoły Logistyki, który ma rozmiar buta znacznie przewyższający jego iloraz inteligencji i który (jak sam twierdzi) zdaje 80% egzaminów bez jakiejkolwiek nauki. Znam studenta drugiego roku Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, który ma jedne obowiązkowe zajęcia w ciągu tygodnia.

To świadczy tylko i wyłącznie o tym, że zadajesz się z kretynami. Podobne przykłady można znaleźć na wielu uczelniach państwowych.

M. pisze:Zdaje sobie sprawę, że generalizuję, jednak uważam, że przeciętny absolwent uczelni państwowej musi włożyć więcej pracy w zdobycie dyplomu niż student uczelni prywatnej przez co jest lepiej przygotowany do wykonywania wyuczonego zawodu.

Tak samo jak wiele jest kierunków na uczelniach prywatnych, gdzie, żeby awansować wyżej należy uregulować płatności, tak samo wiele jest uczelni państwowych, gdzie żeby przejść na kolejny semestr wystarczy tylko i wyłącznie ładnie się uśmiechać+ewentualnie pojawiać sie na zajęciach.

M. pisze:Siewier, czyżbyś studiował na uczelni prywatnej, że tak bronisz jej dobrego imienia?

Nie, nie studiuję.

Dobra, są wyniki...
86 punktów (44 polak, 42 matma) spodziewałem się nieco więcej, ale cóż poradzić...

Ja mam 78 pkt 8) 43 Human 35 Matma Jestem zadowolony bo i tak spodziewałem się coś koło 65 :-D