JuvePoland

Maly pisze: ↑25 lipca 2017, 08:33 Vialli zgolił głowę solidaryzując się z przechodzącym chemioterapię Fortunato i ot cała historia

Pamiętam jak strasznie płakał po stracie Fortunato podczas pożegnania przyjaciela z ambony w kościele.
Smutna klamra czasu. Niewyobrażalna pustka. Tak wielki żal... Ostatni, który podniósł dla nas najważniejsze europejskie trofeum.

Swoją drogą, to niezwykły zbieg okoliczności, że ostatnie spotkanie jakie rozegrał Juventus za życia mistrza Vialliego miało miejsce w Cremonie, czyli tam gdzie seniorską karierę rozpoczynał Gianluca.

Mi jakoś utkwiła w pamięci jego radość z gry, uśmiech. Grając w Sampdorii z Mancinim byli uznawani za najlepszy duet napastników na świecie w tamtym czasie. Do nas trafił będąc topem. Wtedy z Roberto Baggio, Ravanellim.. - wspominam te lata z dużym sentymentem, bo to pierwsze lata mojego kibicowania Juve. A Vialli był pierwszoplanową postacią zwłaszcza, że kontuzje doskwierały Baggio (mój ulubiony piłkarz od zawsze).
Później z kolei On, Mancini i Zola zaczęli odmieniać angielską piłkę. Myślę, że właśnie anglicy dużo zawdzięczają Viallemu - od m.in. ich przyjścia do Londynu zaczęła się moim zdaniem rewolucja pilkarska na Wyspach.